Japonya hakkında, konuk yazar G.

G. günlerdir Japonya’daki olaylarla ilgili hiçbir haberi kaçırmadan izliyor, yardım malzemeleri hazırlayıp nereden ulaştıracağını öğrenmeye çalışıyor. Son zamanlarda aklından çıkmayan bu konu için güzel ve upuzun bir yazı yazmış ve yayınlayıp yayınlayamayacağımı sordu. Hemen kabul ettim tabii ki. Yazı biraz uzun olduğu için iki parçaya bölüp yayınlayacağım.


“Öncelikle arkadaşıma, böyle bir yazı yazdığımda blogunda paylaşıp paylaşamayacağını sorduğumda, detaylarını bilmeden bile hemen kabul ettiği için teşekkür ediyorum.

Böyle bir yazı FranMc yazısı olmadığı için birçoğunuz hiç bakmadan geçeceksiniz belki de ama, benim için önemli olan bir yerlerde bunu okuyup da dikkate alacak insanların bulunmasıdır.

11 Mart 2011 günü Japonya’da meydana gelen depremle birlikte gelen tsunami, Japonya’yı çok zor duruma sokmuştur. Hatta, depremin herhangi bir yıkıcı etkisi olmazken, özellikle tsunami, Japonya’yı ölümcül bir şekilde etkilemiştir.

Bu olaydan yola çıkarak söylemek istediğim iki şey var. Birincisi, biraz duygusala kaçsa da, bu felaketin ardından gerçekten de yapılabilecek şeylerle ilgili; ikincisi, tamamen bazı insanların televizyonlarda çıkıp söyledikleri sözlere yönelik düşüncelerim olacaktır.

Birinciyle başlamak gerekirse, ilk söylemek istediğim ve dikkatimi en çok çeken kısımdır. Japonya’da böyle bir felaket olduktan sonra, birçok ülke yardım çalışmalarında bulundu, hazırlıklar yaptı, kimi ülkeler bizzat yardım yolladı, kimi ülkeler de hiç umursamadı. Burada yardım yollamayanların ya da yollayanların, nasıl ve ne şekilde bu durumda olduklarını yargılamak bana düşmez. Ancak kendi ülkem adına, 5 kişilik bir ekibin, hatta bir tanesinin gazeteci olduğu bir “yardım” ekibinin(!), Japonya’ya yollanması beni şaşırttı. Daha önceki yıllarda da meydana gelen felaketlerde hangi ülke olursa olsun yardım ettik. Gemilerle, uçaklarla, yardım ekipleriyle birçok ihtiyaç malzemesi gönderildi. Şimdi Japonya’da, 8.9’luk bir depremin ardından, tsunami birçok insanın kaybolmasına, ölmesine neden oldu. Üstelik, Japonya yaralarını öncelikle kendi sarmaya çalışıyor. Bir de bunun üzerine nükleer santralle uğraşıyorlar. Nükleer santral yapılması ne derece doğru, bunun tartışılması çok ayrı bir olay ancak bu bir doğa olayı olduğu için kimse buna karşı koyamaz, ancak elle tutulur bir yardım da mı edilmez? Türkiye’de, bir televizyon programında 2 saniyelik bir telefon konuşması ardından 100.000 TL, 50.000 TL gibi yüksek sayılarda, kendi adına da reklam olsun diye yardımda bulunan insanlar, reklam olmadan yardım yapmazlar mı? Muhtaç insanların televizyonda mı olması gerekiyor ki siz yardım edesiniz? Şimdi belki de okurken, “sen de iyice saçmaladın” diyorsunuz, ancak dünyada, politika yüzünden olsun, sosyal gruplar ya da “hükmediciler” yüzünden olsun, zaten dengeler çok fazla değişmiş. Konu insanlık olduğunda bile bu kadar katı yürekli olmanın kimseye yararı olmaz. Kendi ülkenizdeki bir depremde nasıl insanlar öldü diye üzülüyorsanız, oradakiler de insan… Belki yeterince çarpıcı olamadım ama bunu herkesin bir durup düşünmesi kanaatindeyim.

“Sen ne gördün de Japonya’ya üzüldün” diyorsunuz belki de, ben görmedim; ama okuyorum öğreniyorum, elimden bir şey geldiğince yapıyorum. Sadece günümüzde böyle bir olay olduğundan değil, ne zaman böyle bir felaket olsa, eskileri karıştırıp o zamanlarda da neler yapılmış, nasıl olmuş en azından öğrenmeye çalışıyorum. Amacım kimseye insanlık dersi vermek değil, duygularımı dile getirdiğimde az da olsa, birkaç insanın bakış açısını değiştirebilmek. Ben şu ana kadar felaket sayılabilecek hiçbir şey yaşamadım. Felaket yaşamış insanların ne çektiğini anlamam çok zor diye düşünülse de, onların acılarını anlamaya çalıştım, kendimi onların yerine koymaya çalıştım. “Bana ne canım, taaa orda ne olduysa ben ne yapayım?” demekle içiniz rahat etmemeli. Okuyabiliriz, anlatabiliriz, birazcık olsun anlamaya çalışabiliriz.”

Devamı yarına.